Mogelijke gevolgen van diabetische neuropathie

Diabetische neuropathie is een aandoening die heel geleidelijk begint. De eerste schade ontstaat aan het eind van de langste zenuwbanen, die het meest te lijden hebben van gebrek aan voeding en zuurstof. Dat verklaart waarom perifere neuropathie in de voeten begint, en in de loop van jaren omhoog kan gaan naar de benen, en soms naar de handen en armen. En het verklaart ook waarom lange mensen het vaker krijgen!

Gevoelsstoornissen komen het meest voor. Spierzwakte begint pas in een later stadium. Autonome zenuwschade ontstaat in de verschillende organen tegelijkertijd, maar de meeste mensen merken er weinig van. Op de mogelijke klachten en verschijnselen van perifere neuropathie en autonome neuropathie gaan we straks dieper in.

Neuropathie gaat in het algemeen niet meer weg. Met een goede aanpak kunnen de klachten wel verminderen en kan verdere schade beperkt blijven.

Als u zenuwschade heeft wilt u wellicht weten wat de latere gevolgen kunnen zijn, naast de klachten die u ervan kunt krijgen. Van chronische pijnklachten kunnen mensen depressief of angstig worden. Door gevoelsverlies en spierzwakte kunt u onzeker worden bij het lopen, waardoor u sneller struikelt. In combinatie met een vermoeid gevoel in uw voeten of benen door spierzwakte kan dat ertoe leiden dat u ongemerkt steeds minder loopt.

Gevoelsverlies of gevoelloosheid mag dan wellicht minder vervelend klinken dan pijn, maar is dat absoluut niet! Als u minder voelt in uw voeten heeft u namelijk meer kans op een voetzweer. Wat dat is en hoe dat komt vindt u onder "Voetproblemen" bij complicaties.

De gevolgen van autonome stoornissen van de verschillende organen bespreken we later.

Sluit de enquête